GWIAZDKOWE PIERNIKI

wystawa pokonkursowa czynna w dniach 19.12.2005 - 20.01.2006


obrazek

Piernikowa szopka. Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Gąsawie.

 

obrazek

Pałac w Kobylnikach. Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Kobylnikach.

(Foto. wykonał Edmund Kozłowski)
 
.......................................................................................................................................................................................................


RZEŹBA W DREWNIE

wystawa czynna w dniach 18.03. 2006  - 30.04.2006 r.


     Stanisław Panfil, rzeźbiarz, twórca nieprofesjonalny, członek Stowarzyszenia Twórców Ludowych  i Nieprofesjonalnych w Bydgoszczy oraz Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Ziemi Mogileńskiej w Mogilnie z siedzibą w Chabsku.

       Urodził się 10 listopada 1950 r. w Otmuchowie (woj. opolskie). W wieku 10 lat przeprowadził się z rodzicami do Strzelna, a następnie do Mogilna, gdzie osiedlił się na stałe.Bezpośrednim impulsem do zajęcia się z tą dziedziną sztuki było spotkanie z rzeźbą ludową w Bieszczadach w 1976 r. Pierwsze próby rzeźbiarskie uwieńczone sukcesem – wyróżnienie w konkursie Polska 1976 w Warszawie – spowodowały, że przygoda z dłutem  i drewnem trwa do dziś.
     
Ulubiona tematyka artysty to  postaci szlachty polskiej, ludzi wsi, dawnego rzemiosła, świątków oraz rzeźby sakralnej.
     
Twórczość Stanisława Panfila, której mały wycinek prezentujemy na wystawie jest bardzo różnorodna. 
       Od dużych rzeźb plenerowych, poprzez kompozycje figuralne i płaskorzeźby, do rzeźby użytkowo-ogrodowej.



 

obrazek


Stanisław Panfil na ekspozycji

     Wystawy indywidualne:

 

-          Galeria Sztuki Ludowej i Nieprofesjonalnej

      w Bydgoszczy 1995 r.

-          Wystawa w Domu Kultury w Trzemesznie – 1986 r.

    

obrazek

 

Wystawy zbiorowe:

 

-         

-          Klub MPiK Włocławek  listopad 1987 r.

-          Izba Tradycji KUM Bydgoszcz – 1988, 1999 r.
 Dom Kultury Sierpc–2004 r.


obrazek



                                          Smętek

  
Udział w plenerach artystycznych:

   - Sierpc od 1993 r. do 2001 r.

- Galindia Mazury – 1993 r., 1995 r., 1997 r., 1998 r., 2000 r., 2001 r.,

  2002 r., 2003 r., 2004 r.

   - Muchów – 1987 r., 1988 r., 1989 r.

   - Chociemyśl – 1991 r., 1992 r., 1999 r.

   - Drożdzenica – 1992

   - Karpacz “Sadyba MSZ” – 1994 r., 1995 r., 1997 r., 1998 r., 1999 r.

   - Koszelówka – 1996 r., 1997 r., 1999 r.

   - Prochowice – 1997 r., 1999 r., 2002 r., 2003 r.                                          

   - Mogileński Dom Kultury – 1998 r.

   - Hel „ Pensjonat Helios”- 1998 r., 1999 r., 2000 r., 2001 r.               

   - Nakło – 2002 r.

   - Gąsewo Młyn – 2000 r

   - Otmuchów – 07.2000 r., 11. 2000 r., 02. 2001 r., 07. 2001 r.

   - Młynary „Bliżej Natury” – 2003 r., 2004 r., 2005 r.

   - Gniszewo-Kociewie – 2003 r., 2005 r.

   - Górsko „W Kręgu Pana Tadeusza” 2004 r.

   - Zegrze „Centrum Szkolenia Wojsk Łączności” –2004 r., 2005 r.

   - Mogilno - Chabsko „Na Szlaku Piastowskim” – 2004 r., 2005 r.

   - Zabrze „Misialia” 2004 r.

   - Płonne – 2005 r.

   - Pieniężno – 2005 r.

   - Bukowina Tatrzańska „Bacówka U Malarza” 2002 r., 2003 r., 2004 r.

   - Smołdzino „U Bernackich” – 2002 r., 2003 r., 2004 r., 2005 r.

   - Chobienia – 2003 r.

   - Chabsko „ Na Szlaku Piastowskim” 2004 r., 2005 r.

 

obrazek

             Narodziny             


(fot. wykonał Edmund Kozłowski)

............................................................................................................................................................................................


"Hieronim Feicht 1894-1967. Niestrudzony kapłan i muzykolog".

wystawa czynna w dniach 05.05.2006 r. - 30.06.2006 r.

Oficjalna inauguracja wystawy nastąpiła 5 maja 2006 r.
Połączona została z sesją wspomnieniową oraz uroczystym odsłonięciem tablicy pamiątkowej
na budynku przy ul. Konopnickiej 3 w Mogilnie - domu rodzinnym ks. Hieronima.




obrazek


Podczas sesji wspomnieniowej wystąpili uczniowie ks. Feichta:
prof. dr hab.  Mirosław Perz
dr Elżbieta Zwolińska
prof. dr hab. Zofia Helman
prof. dr hab. Jan Stęszewski
Ryszard Drobaczyński

oraz

mgr Stanisław Kaszyński
mgr Edmund Kozłowski
Krystyna Piątek (reprezentantka rodziny ks. Hieronima Feichta)

Sesję poprowadziła dr Danuta Konieczka-Śliwińska.



obrazek

ks. Hieronim Feicht

( 1894 -  1967  )

         Wybitny muzykolog, kompozytor. Znakomity badacz dziejów polskiej kultury muzycznej, ksiądz Zgromadzenia XX Misjonarzy.

         Urodził się 22 września 1894 r. w Niestronnie /k. Mogilna. Jego rodzicami byli Stanisław i Martyna z Michalskich. Hieronim ukończył trzy klasy szkoły ludowej w Mogilnie. Od 1905 r. uczęszczał do gimnazjum Księży Misjonarzy w Krakowie. Studia teologiczne odbył w latach 1914 - 1918 w Instytucie Księży Misjonarzy w Krakowie. 24. 06. 1917 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk abp. Stefana Sapiehy. W 1919 r. przebywał we Lwowie, gdzie łączył pracę duszpasterską, z dalszą nauką konserwatorium pod kierunkiem prof. M. Sołtysa.

         W latach 1922 - 1925 studiował muzykologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1925 r. po uzyskaniu doktoratu wyjechał na studia do Fryburga w Szwajcarii, gdzie zgłębiał wiedzę muzykologiczną pod kierunkiem sławnego Petera Wagnera. .

         W latach 1928 - 1930 pełnił funkcje dyrektora gimnazjum Księży Misjonarzy w Krakowie. W 1930 r. wykładał w Wyższej w Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie rektorem szkoły był Karol Szymanowski.

         Lata okupacji spędził na plebani misjonarskiej Księży Misjonarzy w Zakopanem - Olcza, gdzie pełnił funkcję organisty.

         Po wojnie podjął działalność na uniwersytetach. Po habilitacji na Uniwersytecie Poznańskiem w 1946 r. podjął pracę w Zakładzie Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1948 r. dzięki jego staraniom powstała we Wrocławiu Wyższa Szkoła Muzyczna, której został pierwszym rektorem. Funkcje te pełnił do 1951 r., kiedy to został przeniesiony służbowo do Warszawy. W 1954 r. otrzymał nominacje na profesora nadzwyczajnego, a w 1961 r. został profesorem zwyczajnym. Od 1956 r. ks. Feicht związał się z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, który powierzył mu zorganizowanie Instytutu Muzykologii Kościelnej przy Wydziale Teologicznym.

         W 1957 r. objął stanowisko kierownika Ośrodka Dokumentacji i Inwentaryzacji Zabytków Muzycznych przy Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. 

         Ks. prof. Hieronim Feicht został udekorowany szeregiem odznaczeń państwowych, za wybitne osiągnięcia na polu działalności muzycznej, m. in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jednocześnie był członkiem wielu towarzystw naukowych oraz przewodniczył licznym gremiom naukowym.

         Do najważniejszych prac ks. Hieronim Feichta należą : „ Ronda Fryderyka Chopina” - 1946 r. praca habilitacyjna, podręcznik „Polifonia renesansu” - Kraków 1957 r., monografia „Bogurodzica” - Wrocław 1962 r., „Muzyka liturg. w pol. średniowieczu” - Kraków 1965 r., „Rozwój pieśni w pol. średniowieczu” - Kraków 1968. Z okazji 70- lecia urodzin ks. Feichta ukazała się księga pamiątkowa „Studia Hieronymo Feicht septuagenario dedicata” - Kraków 1967 r.

Obecnie jedna z mogileńskich ulic nosi Jego imię.

     Ksiądz prof . Hieronim Feicht zmarł 31 marca 1967 r. w Warszawie.  

obrazek

Rodzina ks. Feichta, uczniowie oraz przedstawiciele władz Mogilna

                             Kalendarium życia ks. prof. dr hab. Hieronima Feichta

 

22. 09. 1894 r. - urodził się w Mogilnie. Hieronim kończy trzy klasy szkoły ludowej w Mogilnie.

1905 r. - rozpoczyna naukę w Gimnazjum Księży Misjonarzy w Krakowie

1914 - 1918 r.- rozpoczyna studia teologiczne w Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie

 24. 06. 1917 r. -otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk abp. S. Sapiehy

 1919 r. - wstępuje do Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie - podejmuje systematyczną naukę gry na organach, kompozycji i kontrapunktu pod kierunkiem Mieczysława Sołtysa

 1922 - 1925 r. - studiuje  muzykologię  pod  kierunkiem Alfreda Chybińskiego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie.

 07. 03. 1925 - doktorat z filozofii z zakresu muzykologii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie

 01.04.1925-30. 09.1926 r.- starszy asystent przy zakładzie muzykologii we Lwowie

 01. 10. 1926 -31.08. 1927 r. - spędza w Wilnie, gdzie jest kierownikiem  prywatnego gimnazjum księży misjonarzy.

 1927/1928 r. - wyjeżdża do Fryburga, aby pogłębiać wiedzę muzykologiczną pod kierunkiem sławnego Petera Wagnera, jednego z najlepszych znawców chorału gregoriańskiego.

 1928/1930 r.- Dyrektor prywatnego gimnazjum misjonarzy z prawami państwowymi w Krakowie i równocześnie nauczyciel teorii muzyki konserwatorium krakowskim.  

 1930 r. - otrzymuje nominację z rąk Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego na stanowisko profesora w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie ( dziś Akademia Muzyczna w Warszawie ). Ta nominacja wprowadziła go w krąg najbliższych współpracowników rektora szkoły Karola Szymanowskiego. Prowadził wykłady poświęcone historii i teorii muzyki. Z powodu sporów i intryg jakie powstały jakie powstały wokół działalności Szymanowskiego z grupą pedagogów zrezygnował z pracy w Warszawie i przeniósł się na parafię misjonarską w Bydgoszczy.

1932 - 1934 r. - pełni zastępczo funkcję przełożonego domu i proboszcza parafii św. Wincentego a Paulo w Bydgoszczy.

 1934 - 1939 r. - ponownie prowadzi zajęcia w krakowskim konserwatorium. W tym czasie uczy także w małych seminariach diecezjalnych oraz misjonarskich. Prowadzi zajęcia w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie - wykładał historię kościoła

0d Bożego Ciała 1935 - października 1935 r. - przebywa w  parafii misjonarskiej w Łyskowie w powiecie słonimskim.

1939 - 1945 r. - lata wojny spędza w niedużej parafii misjonarskiej w Olczy k. Zakopanego.

15.03.1946 - 31.08.1952 r.- prowadzi wykłady muzykologii na uniwersytecie wrocławskim

18. 03. 1946 r. - obejmuje placówkę duszpasterską dla 150 Polaków na Oporowie we Wrocławiu.

02. 07. 1946 r.-  habilitacja na Uniwersytecie Poznańskim. W tym samym roku obejmuje pracę w Zakładzie Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego.

1947 r. -  współpracuje z  Wojewódzkim Wydziałem Kultury i Sztuki we Wrocławiu, gdzie rozwinął szeroką akcję muzykologiczną na terenie szkół średnich, zawodowych i  wojska.

1948 r. - organizuje Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną we Wrocławiu, w której pełni do 1951 r. funkcję rektora.

1948/1949-członek zarządu Dolnośląskiego Towarzystwa Muzycznego, członek Komitetu Wykonawczego Roku Chopinowskiego, Komitetu Obrońców Pokoju, Członek Wrocławskiego Komitetu Miejskiego oraz członek zarządu uczelnianego Uniwersytetu Wrocławskiego oraz PWSM.    

1951/1952 r.  -  dojeżdża na wykłady na Uniwersytet Warszawski

1951 r. - rozpoczyna wykłady z zakresu historii muzyki polskiej na Uniwersytecie Warszawskim

11. 07. 1951 r.- otrzymał Złoty Krzyż Zasługi za wkład w rozwoju muzyki i muzykologii we Wrocławiu

1952 r. -  przenosi się na stałe na Uniwersytet Warszawski.

1953 r. - pracuje w podkomisji Sekcji Historii Sztuki w Polskiej Akademii Nauk

1952 - 1954 r. - prowadzi wykłady i seminarium na Uniwersytecie Poznańskim.

1954 r. - otrzymuje nominację na profesora nadzwyczajnego.

1955 - 1956 r. - zostaje wiceprezesem Związku Kompozytorów Polskich.

1956 r. - pracuje na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim , który powierza mu zorganizowanie Instytutu Muzykologii Kościelnej przy Wydziale Teologicznym.

1957 r. - został kierownikiem Ośrodka Dokumentacji i Inwentaryzacji Zabytków Muzycznych przy Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego.

1958 r. - obejmuje funkcję Kierownika  Katedry  Historii Muzyki Polskiej

1961 r. - otrzymał nominację na profesora zwyczajnego.

1964 r. -  otrzymuje nagrodę Związku Kompozytorów Polskich

31. 03. 1967 r. - zmarł w Warszawie.

obrazek  

Uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej przy ul. Konopnickiej 3 w Mogilnie



obrazek

Zwiedzający wystawę ks. prof. Hieronima Feichta prof. dr hab. Jan Stęszewski oraz dr Robert Losiak

(fot. Edmund Kozłowski)

....................................................................................................................................................................................................................



"Trzy drogi Barbary Ur"


wystawa czynna w dniach: 21.10. 2006 - 02.12.2006 r.


obrazek

Zaproszeni goście

obrazek

 

obrazek

 Anna Kroplewska-Gajewska dziękuje za wspólpracę.

Przedstawiamy Państwu wybór niezwykle okazałego dorobku Barbary Piwarskiej - Ur, który stanowi próbę pokazania trzech dróg z ponad czterdziestoletniej wielokierunkowej, obfitującej w  liczne dokonania artystyczne pracy twórczej. Taki właśnie wybór uwarunkowany jest chęcią zaprezentowania po raz pierwszy w Mogilnie bogatej różnorodności twórczej artystki, która z tym miejscem jest tak mocno związana. Barbara Ziółkowska bo takie nazwisko rodowe nosi artystka, urodziła się w Inowrocławiu ale dzieciństwo, pierwsze lata nauki spędziła w Mogilnie.  W latach 1948 – 1951 uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym w Trzemesznie. Jako osiemnastoletnia dziewczyna podjęła pracę nauczycielki w szkołach podstawowych na terenie ziemi mogileńskiej.

 

    Po kilku latach dostrzegła jednak potrzebę swego rozwoju i w roku 1959 podjęła naukę w Zaocznym Studium Nauczycielskim w Katowicach, zakończoną zdobyciem kwalifikacji nauczycielskich w zakresie rysunku i prac ręcznych. Tam poznała Andrzeja Piwarskiego, z którym od tej pory idzie przez życie. Pracując równocześnie w pobliskim Twierdziniu   jako  nauczycielka. „Wszystko co najpiękniejsze zrodziło się w Mogilnie, tu rozkwitła miłość, tu urodził się nasz syn, Krzesisław, który również jest artystą”- mówi Barbara.

 

    W 1963 r. przenosi się do Gdańska by być wraz z dzieckiem bliżej Andrzeja, wtedy studenta Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych. Tu mogła rozwijać i kształcić swe uzdolnienia artystyczne studiując w latach 1964 – 1970 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, której jest absolwentką.

 

   Od 1980 r. Barbara i Andrzej Piwarscy wraz z synem Krzesisławem, cała artystyczna rodzina mieszkają w Niemczech, najpierw w Münster i Essen, a od 2005 r. w Berlinie. Przez cały czas aktywnie uczestnicząc w życiu emigracji a także życiu artystycznym Niemiec, Luksemburga ale i kraju ojczystego. Emanacją związków i tęsknot Andrzeja i Barbary z Polską było zorganizowanie w Tuchomiu w województwie  pomorskim, Europejskiego Laboratorium Sztuki.

 

    Wyjaśnienia wymaga jeszcze pseudonim artystki – „Barbara Ur” , którym podpisuje swoje prace. Jej pseudonim artystyczny wyjaśnić można na dwa sposoby, po pierwsze, pochodzi od pierwszych liter drugiego imienia artystki, Urszula. Po drugie, Ur, niemieckie „Pra” odnosi się do osobistej postawy artystki do własnej twórczości i wizji świata.

 

    Trzy drogi Barbary Ur odnoszą się do fascynacji ludźmi, do otaczającego świata, do tworzenia Urwersum – własnego Wszechświata. Ogrom, który Ją otacza przyjmuje nie zawsze wytłumaczalną formę pełną tajemnic. Rzeźba, malarstwo, instalacja, hepening posługując się tymi formami, stale eksperymentuje.  Sztuka jest dla niej wiarą i fascynacją twórczą. Żałuje, że nie może wykorzystać w procesie twórczym mediów elektronicznych.

 

    Na wystawie prezentujemy możliwie szerokie spektrum pracy twórczej i dokonań artystki z różnych okresów Jej twórczości, która sama dokonała wyboru prac w przekonaniu, że przyjmą je Państwo z życzliwością.

 

   

     EDMUND KOZŁOWSKI  - Dyrektor Muzeum Ziemi Mogileńskiej

........................................................................................................................................................................................................................

"Żeby Polska była Polską"

wystawa czynna w dniach 13.12.2006 - 31.12.2006

obrazek

Wystawa prezentowała okoliczności  powstania Solidarności Mogileńskiej na początku lat 80-tych.
Jednocześnie stała się przyczynkiem do rozpoczęcia badań
oraz poszerzania zbiorów muzealnych związanych z tą tematyką, co w przyszłości zaowocuje kolejnymi ekspozycjami.

obrazek

 

obrazek

 

obrazek

(foto. Lucyna Bielasik)